ترمیم های کامپوزیتی یا آمالگام ؟

آمالگام ترکیبی از چند فلز که شامل نقره و درصد خیلی کم مس یا فلزات دیگر همراه با جیوه می باشد ( تقریبا 50% نقره، 50% جیوه ). این ماده در ابتدا به صورت خمیری شکل می باشد که با گذشت زمان بعد از چندین دقیقه سفت می شود .

بعد از 24 ساعت ، به سفتی نهایی خود می رسد . جهت ماندگاری آمالگام در دندان باید گیر مکانیکی در دندان ایجاد نمود، چون آمالگام توانایی چسبیدن به بافت دندان را ندارد .

استحکام و دوام بسیار بالا ، تطابق خوب با لثه و بافت دندان و استفاده راحت تر از آن از مزایای آمالگام می باشد اما از نظر ظاهری با توجه به رنگ فلزی آن مورد پسند بسیاری از افراد نمی باشد. به این جهت بیشتر در دندان های عقب استفاده می گردد.

نظراتی راجع به مضر بودن استفاده از این ماده مانند احتمال ایجاد سرطان کلیه در انسان وجود دارد که البته هنوز به اثبات نرسیده است . به دلیل آلودگی ناشی از جیوه ، به محیط زیست در بعضی از کشورها ، مقررات سختگیرانه تری برای مصرف این ماده اعمال می شود .

کامپوزیت توانایی چسبیدن به بافت دندان ، البته با تکنیک خاص و مواد مخصوص را دارد. از مزایای کامپوزیت می توان به زیبایی، توانایی چسبیدن به دندان و استحکام نسبتا بالا، البته کمتر از آمالگام را نام برد.

از معایب آن، امکان ریزنشت بزاق در کناره های مجاور لثه و عدم امکان استفاده از آن در پوسیدگی های که مجاور لثه یا زیر لثه می باشند . همچنین استحکام کمتر نسبت به آمالگام از دیگر معایب این ماده محسوب می شود . در مجموع بسته به صلاحدید پزشک و نیازهای زیبایی بیمار ، نوع ماده انتخاب می گردد. البته در بیماران با بهداشت ضعیف و پوسیدگی وسیع به جز در دندان های جلو بهتر است از آمالگام استفاده گردد.